1 พฤศจิกายน 2554

ไม่ได้เข้ามานานเท่าไหร่แล้วนะ
ไม่ได้ดูเลยด้วยซ้ำว่ามีใครแวะเวียนเข้ามาบ้างไหม
น่าสงสารนะ บล๊อกนี่กลายเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ของคนจิตใจอ่อนไหว
ทั้งๆที่มันสามารถให้คุณค่าได้มากกว่านั้น

แปลกดีเหมือนกัน
ทำไมในวันที่ฉันรู้สึกว่าเรื่องราวมันยุ่งเหยิง และฉันก็คิดว่ามันจะสามารถผ่านไปได้
กลับมามีเรื่องที่ยุ่งเหยิงยิ่งกว่า จนเกิดคำถามว่าฉันยังสามารถผ่านมันไปได้ไหม

เวลาที่เราพูดถึงความสุข เวลาที่เราบอกว่า เรามีความสุขที่สุด
นั่นเพราะเรารู้อยู่แล้วใช่ไหมว่า มันจะจบแค่ความสุขตรงนั้น
ฉันยอมรับ ว่าฉันได้ถลำลึกมากเกินไป
ฉันมัวเมากับความสุขนั้นมากจนเกินขอบเขตที่ตัวเองเคยตั้งไว้
สติที่เคยเตือนฉันอยู่เสมอมันหายไปตอนไหน
ไม่สิ ฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายผลักไสมันออกไปเอง

แล้วทันทีที่มีความทุกข์ มันก็เลยถาโถมเข้ามาขนาดนี้
มันก็คงเหมือนมวลน้ำที่ท่วมประเทศเราอยู่มั้ง
มันคงมหาศาลมาก จนคันกั้นน้ำตาของคนๆนึงแตกจนได้
บ้าพอแล้วรึยังเนี้ย

ตอนนี้ฉันพยายามนั่งนึกถึงวันเก่าๆ
วันที่แสนเศร้า ว่าฉันผ่านมันมาได้อย่างไร
ฉันต้องยึดอะไร ฉันต้องคิดยังไง หรือทำยังไงไม่ให้คิด
ฉันเคยผ่านมันมาได้ครั้งนึง
ฉันคงสามารถผ่านมันไปได้อีกทีล่ะน่า

นั่งคิดกับตัวเอง แบบนี้มันเหมือนพระเจ้ากลั่นแกล้ง
ไม่สิ พระองค์คงกำลังทดสอบอะไรบางอย่างอยู่
หากเรามีความเชื่อมากพอ ศรัทธามากพอ เราก็จะสามารถผ่านมันไปได้
ฉันเชื่อในความรักของตัวเองมากน้อยแค่ไหน
ตอนนี้ คงถึงเวลาที่ฉันจะได้พิสูจน์มันแล้วสินะ

Rabi_Angel่mon

วันศุกร์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

- ขอโทษ และขอบคุณ -

-1-
ขอโทษ...หากดอกกุหลาบเหล่านี้มีหนาม
ขอโทษ...หากดอกไม้งามเต็มไปด้วยหนอน
ขอโทษ...หากสิ่งเหล่านี้ทำใจเธอร้าวรอน
ขอโทษ...ขอโทษและขอวอนเธอให้อภัย

-2-
ขอโทษนะ สำหรับเรื่องราวที่ผันผ่าน
และหวังว่า กาลเวลา จะพอช่วยเราทั้งสองได้
ปล่อยให้เวลาเคลื่อนผ่าน สมานแผลในใจ
ให้เราทั้งคู่ก้าวเดินต่อไป แม้จะไม่ใช่เส้นทางเดียวกัน

-3-
ขอโทษนะ ที่ความรักดันกลายเป็นกรอบ
กักกั้นล้อมรอบตัวเธอจนอึดอัด
ฉันเข้าใจ ใครจะทนได้หากมีเชือกดึงรัด
ถ้าเป็นฉัน ฉันก็คงสลัดมันออกเช่นเธอ

-4-
ขอโทษนะ หากสิ่งที่เคยกล่าวเป็นเพียงดีแต่ปาก
พูดออกไปตั้งมาก แต่สุดท้ายกลายเป็นเพ้อเจ้อ
ฉันเข้าใจ และจะไม่ขอแก้ตัวให้เวิ้นเว้อ
เพราะสิ่งที่พบเจอ ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันก็คงไป

.......................................

-1-
ขอบคุณ...ที่เธอยังอยู่ ณ ตรงนี้
ขอบคุณ...วันเวลาตั้งแต่วันนั้นจนบัดนี้ ที่เธอมอบให้
ขอบคุณ...ความปรารถนาดีต่างๆรวมทั้งกำลังใจ
ขอบคุณ...ขอบคุณความรักยิ่งใหญ่ที่ให้เรามาพบกัน

-2-
ขอบคุณนะ ที่เธอก้าวเข้ามาในชีวิต
ขอบคุณที่มาเติมเต็มสิ่งที่ฉันเคยได้แต่คิด เคยได้แต่ฝัน
ความสุขจากเรื่องเล็กๆน้อยๆ เรียงร้อยผ่านคืนและวัน
 เชื่อมโยงใยความสัมพันธ์จนเป็นฉัน จนเป็นเธอ

-3-
ขอบคุณนะ ที่เธอยังเข้าใจฉัน (จนฉันทึ่ง)
ในความผิดมหันต์(อันหนักอึ้ง) เธอก็ยังให้อภัยกันเสมอ
นี่แหละ ความน่ารักที่ฝังแน่นอยู่ในทุกอณูของตัวเธอ
ขอบคุณนะ ที่ให้ฉันมีโอกาสได้พบเจอ เธอ...ที่ซ่อนอยู่ภายใน

-4-
ขอบคุณนะ ฉันเข้าใจในบางเรื่องที่ออกจะดูโหด
ฉันรู้เธอไม่ได้อยากลงโทษ แต่เธอทำเพื่อช่วยฉันไว้
เรื่องบางเรื่อง เราก็ไม่ควรเห็น ไม่ควรเอามาใส่ใจ
ถ้าเธอไม่ทำลงไป ฉันก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ฉันจะหยุดได้เสียที

-5-
ขอบคุณนะ ขอบคุณเธอมากจริงๆ
ขอบคุณในทุกๆสิ่ง ขอบคุณในทุกๆอย่าง ที่เธอยังคงมีให้เสมอ
นับจากวันนี้ เราต่างมีเส้นทางให้ก้าวต่อไป ทั้งฉันและเธอ
หวังในใจ อาจมีสักวันที่ทางของฉันและเธอ
จะวนกลับมาเจอกัน...อีกครั้งนึง

2 ความคิดเห็น:

  1. ูู^^ ดีใจค่ะ ที่เข้ามาแล้วเห็นว่ามีคนอ่าน
    ถ้อยคำที่ต้องการสื่อสารได้ทำหน้าที่ของมันอย่างครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว
    และยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด ยังได้รับคำชมจากนักเขียนคนเก่งอีกต่างหาก

    คำสองคำ คำแสนสั้นแต่ยิ่งใหญ่ ขอโทษและขอบคุณ

    ขอบคุณค่ะ

    ตอบลบ